Jemiołów położony jest w bardzo atrakcyjnym pod względem przyrodniczym jak i turystycznym zakątku Ziemi Lubuskiej. W odległości 3 km od naszej wsi znajduje się Łagów - znana miejscowość o walorach turystycznych i uzdrowiskowych, która dzięki licznym zabytkom i imprezom kulturalnym przyciąga corocznie wielu turystów. Znakiem rozpoznawczym Łagowa jest Zamek Joannitów wzniesiony w XV w. Oraz dwie bramy: Brama Polska i Marchijska. Cała gmina Łagów, w tym również cała wieś, leży na terenie Łagowskiego Parku Krajobrazowego. Niewątpliwą jego ozdobą są dwa jeziora: Trześniowskie i Łagowskie posiadające odpowiednio 1 i 2 klasę czystości, a jezioro Trześniowskie należy do najgłębszych w Polsce. Wokół jezior rozciągają się lasy bukowe, gdzie znaleźć można wiele rzadkich okazów fauny i flory. Krajobraz urozmaicony jest przez liczne pagórki, wąwozy i polany. W lasach nad jeziorem wiele jest ścieżek i tras, co umożliwia obcowanie z bliska z naturą i aktywne spędzanie czasu np. na spacerach lub wycieczkach rowerowych. W takim właśnie uroczym miejscu leży nasza wieś. Jemiołów został założony w XIII w.

Głównymi zabytkami naszej wsi jest klasycystyczny kościół pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego wzniesiony pod koniec XVI w. Zwieńczenie kościoła stanowi drewniana wieża, w której znajduje się dzwon, pochodzący z tego samego okresu co cały zabytek. Wnętrze świątyni zdobi ołtarz, którego powstanie datuje się na rok 1730. Kościół nasz należy do rzymsko-katolickiej parafii w Łagowie. Nabożeństwa w naszym kościele odbywają się dwa razy w tygodniu. Poza tym zachowała się stara XVIII- wieczna drewniana chata kryta strzechą.

Największą niewątpliwie atrakcją naszej miejscowość jest skansen maszyn rolniczych który znajduje się w centralnej części jemiołowa. Przy skansenie została wybudowana kuźnia, zostały zakupione figury koni niebawem ma powstać zadaszenie pod maszyny.

Historia Jemiołowa z niemieckiej książki,,Das Sternberger Land’’ PETRSSDORF – starsze formy pisowni: ,,PETERSZDROP” , „ PETERBDORFF”, „PETRSDORFF”. Położenie małej miejscowości gospodarczej o nazwie,,PETERSDORF” określane było w roku 1250 jako „ na granicy pomiędzy arcybiskupstwem a terenem należącym do niemieckiego rodu MARKGRAFÓW”. Przypuszcza się, że właśnie Margrafowie byli właścicielami ziemi przez dłuższy czas, na których znajdował się Petersdorf. Do roku 1350 wieś należała do rodu von KLEPZIG, a następnie przeszła pod opiekę Zakonu Joanitów. Kolonizacja miejscowości została przeprowadzona do roku 1287. Jak większości wiosek Petersdorf szczycił się wówczas 64 podwórzami gospodarczymi, cztery z nich zajmowali lennicy oraz księża. W roku 1300 Markgraf Otto IV oddał w opiekę miejscowość swojemu wasalowi Albertowi von Klepzig, ale pierwsze dokumenty zapisane dotyczące osady odnajdujemy dopiero w księgach zakonu Joanitów z roku 1350. Według ksiąg biskupstwa lubuskiego z roku 1405, wspólnota parafialna Petrsdorf wchodziła już wówczas w skład diecezji i płaciła składki w wysokości czterech talentów.Były to tak zwane,,składki katedralne”. Przypuszczalnie już wtedy w miejscowości znajdował się kościół, jednak rozpoczęcie budowy świątyni datuje się na rok 1749. Do roku 1461 nie odnotowuje się w zapiskach żadnych większych zmian dotyczących wioski. Petersdorf szczycił się nadal 64 gospodarstwami rolniczymi, które w zasadzie utrzymywały się przez długi okres czasu. Wędrówki chłopów w wieku 13 i 14 nie zostawiły w miejscowości trwałych śladów. Wręcz przeciwnie, od roku 1461 liczba gospodarstw zmniejsza się do 62, od każdego gospodarstwa odprowadzany był podatek tzw. Lenno, pomimo tego mieszkańcy wioski bogacili się, wiele z nich było właścicielami majątków ziemskich Po wojnie trzydziestoletniej liczba gospodarstw zmniejszyła się do 29, z czego jedno należało do księdza i jedno do lennika gospodarstwa zaczęły pustoszeć. W 1715 r żył w wiosce jeden wasal i 29 rolników, oraz 15 ogrodników. Siedem lat później wasal nie jest już wymieniany, natomiast wszystkie gospodarstwa zostają ponownie zasiedlone. Sprawnie rozwijająca się i silnie gospodarczo miejscowość nie ulega licznym nieszczęścia oraz ich następstwom. Tuż przed pierwszą wojną światową do wioski należało 1470 ha gruntów rolnych. W miejscowości znajdowała się kuźnia i owczarnia. Liczba mieszkańców wzrosła z 254 w roku 1800- do 377 w roku 1939. Obecnie Jemiołów liczy 311 mieszkańców. Tłumaczenie wykonała Pani Monika Gwizd

Zapraszamy do galerii

Wyświetl większą mapę